ترکیب مشهور پتاسیم پرمنگنات و گلیسیرین:
مقداری پتاسیم پرمنگنات (KMnO4) به عنوان اکسنده و گلیسیرین (C3H5(OH)3) به عنوان سوخت را به نسبت 3 به 1 روی هم میریزیم (اول پرمنگنات را به صورت کوه در می آوریم و چاله ای در آن ایجاد می کنیم. سپس گلیسیرین را داخل چاله می ریزیم.) حالا از یک حقه ی قدیمی استفاده کرده روی کوه مقداری آب میریزیم. البته تف بهتر جواب می دهد ولی ممکن است واکنش جلوی صورتتان رخ دهد یا با کمی پرمنگنات دهنتان را شیرین کنید. (من خودم در این زمینه تجربه دارم. پرمنگنات واقعا شیرین است ولی اصلا توصیه نمی کنم آن را مزه کنید!)
14KMnO4 + 4C3H5(OH)3 --> 7K2CO3 + 7Mn2O3 +5CO2 +16H2O
آمونیم نیترات و روی با (آب و الکل) یا هیدروکلریدریک اسید:
آمونیم نیترات (NH4NO3) با روی (Zn) و کمی نشادر (آمونیوم کلرید – NH4Cl) با آب یک دودزا تولید می کنند که هم شعله و هم حرارت زیاد دارد. کافی است مواد را با با نسبت های آمونیم نیترات 5، روی 3 و نشادر 2 قسمت جرمی را با هم ترکیب کرده و به آن محلول آب و اتانول (به نسبت 1 به 1 حجمی) را به آن بیافزایید. آتش میگیرد ولی دودش سمی است.همین طور می توانید به جای آب هیدروکلریدریک اسید (HCl) بیافزایید. در این آخری در اوایل واکنش به علت تولید HCl(البته هیدروکلریدریک اسید محلول این گاز در آب است که در اثر حرارت از حالت محلول در می آید. این جا هم جنین اتفاقی می افتد.) دود حاصل، اسیدی است.
دلیل این واکنش ها این است که آمونیم نیترات با الکل و هیدروکلریدریک اسید واکنش میدهد. روی و آمونیم نیترات با رطوبت انرژی فعال سازی خود را گرفته و واکنش را اغاز می کنند. این رطوبت معمولا از رطوبت هوا گرفته میشود. پس آب کاتالیزگر است. روی هم در این واکنش سوخت است. الکل و هیدروکلریدریک اسید هم با آمونیم نیترات واکنش می دهند.
پتاسیم کلرات و شکر و اسید سولفوریک
به این صورت که پتاسیم کلرات (KClO3) جز اکسنده را پودر کرده و آن را با شکر (C12H22O11) به عنوان سوخت با نسبت 5 به 3 ترکیب می کنیم. دقت کنید می توانید از نسبت های 3 به 2 هم استفاده کنید. مواد را مثل کوه کرده و وسط آن چالهای ایجاد می کنیم. سپس چند قطره اسید سولفوریک (H2SO4) را با فاصله به روی چاله اضافه می کنیم.
سدیم پراکسید و روی یا پوشال چوب و آب
سدیم پراکسید (Na2O2) یک اکسنده به شکل بلور های بی بو و زرد کمرنگ است. این ماده هم مثل سدیم با آب واکنش میدهد.
هشدار: سدیم پراکسید هرگز نباید با پوست تماس پیدا کند زیرا سبب سوختگی می شود.
اسید سولفوریک و پتاسیم پرمنگنات
در واقع ما با ترکیب اسید سولفوریک و پرمنگنات، منگنز هپتاکسید (ماده اکسنده – MnO7) می سازیم. پرمنگنات و سولفوریک اسید را طوری باهم ترکیب کنید که مایع غلیظی حاصل شود. حالا هر ماده ای که خاصیت اشتعال پذیری دارد، در تماس با این ترکیب می سوزد. مثل: چوب، کاغذ، استون ، فیتیله یا ... در واقع این ترکیب در صورت تماس با ماده اشتعال پذیر دما را بالا برده و سبب می شود جسم مورد نظر انرژی فعال سازی خود را بگیرد. اگر اسم ترکیب منگنز هپتاکسید و استون را شنیدید، ان هم از این دسته است چرا که همان طو که گفته شد این ماده با استون هم واکنش می دهد. حتی می توانید روی کاغذ آغشته به استون منگنز هپتاکسید خود را بریزید. اما من تا حالا این کا رو نکردم. مُردید به من ربطی نداره.
تجربه سال 93: می خواستم با اکسید کردن ایزوپروپیل الکل آن را به کتون و بعد تحت اکسایش سخت به کربوکسیلیک اسید (2-پروپانوییک اسید) تبدیل کنم. اما اسید را رقیق نکردم و موقع اضافه کردن الکل در بشر آتش سوزی به راه افتاد و بخاری سبز رنگ تولید شد که 100% به علت وجود ترکیبات منگز دار است.ر